0ngeveer een jaar geleden gaf ik (de eerste druk van) ‘de tovenaar’ uit. Een bevalling wil ik het niet noemen (want vader drie prachtige zonen), maar toch een gedenkwaardige gebeurtenis. Toen de boreling zo’n drie maand oud was en de eerste kaartjes en felicitaties binnen waren, lees reacties van lezers en recensies (sommige goed, sommige kritisch, een enkele gemakzuchtig), keek ik nog eens goed naar wat in de wieg (boekenkast) lag (stond) en dacht: ‘het is mooi, het is goed, maar het had beter gekund (en dat denk ik nou nooit bij mijn drie zonen).
Ik ben aan het herschrijven gegaan, eerst nog met het idee dat het met een maand of twee wel bekeken zou zijn. Nu, driekwart jaar later, halverwege de vierde redigeerronde weet ik beter. Op dit moment heb ik al meer dan 2000 correcties aangebracht en het zal nog zeker een maand duren voordat dat er weer een stap gezet kan worden: die lonkende tweede druk (waar ik steeds meer zin in krijg). En dat laatste is nu net lastig, want heb ik geleerd, haast in deze fase kan leiden tot verkeerde beslissingen (het redigeren waar ik echt genoeg van heb afraffelen bijvoorbeeld).
Dit leek mij een leuk moment om een dagboek te starten, want ik moet nogal wat beslissingen nemen: nieuwe opmaak maken, drukker zoeken, oplage bepalen, prijs bepalen, flaptekst schrijven, afzetkanalen zoeken, cover aanpassen, kaart laten maken, website updaten, publiciteit zoeken (hé een dagboek?), etc. En daar medeforumleden van laten meegenieten/mee lijden, is daar dit forum niet de juiste plek voor?
Allereerst een kleine update: ruim tien jaar geleden begon ik met het schrijven van mijn boek. Ik had toen nog geen idee van wat mij boven het hoofd hing en van internet had ik nog maar een flauwe notie. Ik schreef en herschreef dus in stilte. Zodra mijn boek af was begon ik mij af te vragen wat ik toch met die 26 letters (in verschillende volgorde en frequentie geplaatst, afgewisseld met leestekens en harde returns) moest doen. Opsturen naar een uitgever: natuurlijk, maar … zie de vele andere topics hierover op dit en
andere forums.
Dan maar laten liggen? Nee, natuurlijk niet. Daarvoor was ‘de tovenaar’ mij te lief geworden en vond ik het te goed. Zelf uitgeven werd hoe meer ik er over las en hoorde een
steeds aantrekkelijker optie. Om kort te gaan, ik heb ‘de tovenaar’ zelf uitgegeven en er veel van geleerd. Les 1: een boek met een bandje leest heel anders dan de A4tjes in de map die je al zeven keer hebt doorgeworsteld, het eerste dat je ziet als je je boek open doet is die schrijffout op de eerste pagina!
Maar al die reacties zoals in het begin geschreven: heerlijk (vaak), pijnlijk (soms). En de contacten met – en stimulansen van lotgenoten via internet of uit de stad (Alex bedankt), de contacten met lezers (FF leesclub), het geouwehoer op forums (ja echt het is geouwehoer en het kost zoveel tijd, maar wat is het leuk en wat levert het een hoop op) en beursbezoeken (daar sta je dan je boek te verkopen, maar hoe moet dat eigenlijk?).
Kortom, je komt op een moment dat je moet kiezen: gaan ‘duiven melken’ en ‘modelbouw is ook een hele leuke hobby’ en ‘lezers moeten er ook zijn’, of toch verder gaan en dat betekent schrijven, schrappen, redigeren, redigeren, redigeren, schrijven, schrappen en redigeren.
Wel, eigenlijk is de laatste zin over kiezen onzin, want heb je keuze?
Kortom ik ben niet gaan modelbouwen en druk bezig met die tweede druk.
Ik zal jullie op de hoogte houden.
O ja, mijn tweede is ook op komst, de eerste versie is af en ligt nu te rijpen (= wachten op schrijven, schrappen, redigeren, redigeren, redigeren, schrijven, schrappen en redigeren) want van zo’n eersteling leer je toch wel wat J.
(eerder verschenen als dagboek van een schrijver)
